Μια "απλή" εξαγγελία

 

Πόσα σπίτια, πόσα νοικοκυριά, πόσα ενοίκια, δόσεις δανείου, εβδομαδιαίους λογαριασμούς σούπερ μάρκετ αφορά η εξαγγελία περί μη ανανέωσης των συμβάσεων ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο; Θύμιζε «στατιστικού τύπου» ανακοίνωση. 

Και με πανομοιότυπο τρόπο έγινε η αναπαραγωγή της. Το νέο έτος, που καταφθάνει απειλητικό όσο κανένα προηγούμενο, δεν θα ανανεωθούν 10.000 συμβάσεις που λήγουν. Κι όμως πίσω από τη «στατιστική» του προϋπολογισμού κρύβονται 10.000 διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων που βρέθηκαν να υπηρετούν τον τόπο τους για ένα φτωχομεροκάματο, όχι για να πλουτίσουν αλλά για να ζήσουν. 

Τώρα η πόρτα της δουλειάς κλείνει γιατί θα πρέπει να «πλουτίσουν» λίγο οι δημόσιοι φορείς και οι μεροκαματιάρηδες είναι βαρίδια στην προσπάθεια «εξυγίανσης και εξορθολογισμού» τους. Αλήθεια, ποιος ορθολογισμός διαχωρίζει το Δημόσιο από τους πολίτες του και πώς «πλουτίζει» ένας τόπος όταν οι άνθρωποί του πένονται;

Δεν έχει καμιά σημασία αν οι 10.000 εν αναμονή άνεργοι του Δημοσίου είναι τελικά 20.000 ή 30.000. Θα αρκούσε και ένας. Ενας πρώην εργάτης του ΟΣΕ που δεν θα έχει τα χρήματα για να ταξιδέψει με το υπερσύγχρονο τρένο του εξορθολογισμένου οργανισμού, ένας πρώην οδηγός αστικού που δεν θα έχει πια κανέναν λόγο να μετακινηθεί από το σπίτι του.

Του Γιώργου Γιουκάκη (Εθνος 20-11-2010)

Σκίτσο του  Γιάννη Ιωάννου